اینچنین مستی و بیداری خوش است
نی به راه زهد و با زاری خوش است
رقص عشّاق خدا ازشان نبین
لیک در هر کوی و بازاری خوش است
هرکجا نجوای حق برشان فتاد
در شعف این رقص و هشیاری خوش است
چون دل خود را سپرده نزد او
هر زمان آماده، همکاری خوش است
جان به امرش در دمی وامی‌نهند
از نوا داننده هر کاری خوش است
این خوش است و آن و آنها هم خوش است
هر نفس با عشق او؟ آری خوش است
فهم کرد هر کس سخن با جان شنید
مشک را این راه خونباری خوش است
این جماعت را نشانی تازه شد
ذاتشان پیدا و انسان‌سازه شد
یک غبار دیگر از دل‌شان زدود
رشد جمعیشان مَثَل: آغازه شد
چندی به هزاره‌ها همان خوش‌خوابی؟
آن چشم گشا وگرنه در گردابی
آن چشم نمایدت ورای فانی
عالم همه در توست اگر دریابی
در راه درون روایت خود بینی
گر صبر کنی نه اینچنین بیتابی
در صبر و سکوت رازهایی دانی
از عشق نشان ورای هر گندابی
هر غصّه و پُصّه را به دور اندازی
از برکه برون چو پرزنان‌مرغابی
زان دم که به راه گشتی و تسلیم‌اش
بیرون و درون ز نور حق میتابی
در عشق نبود جز نوای قدسی
از مُشک شنو اگر توان برتابی
موسیقی Carl Orff - O Fortuna
ببینیم و بشنویم در: آپارات - تلگرام
(متن فارسی ترانه در تلگرام در دسترس است)
یک شبی باز آمدش آن ماه‌رو
برد جان‌اش از برای گفت و گو
چشمها را بسته با جانش بدید
این چنین از عالم امکان جهید
کودکی شد پرشرار و بی‌قرار
رفت با ماه‌اش ورای این دیار
صحنه‌ها دید و گذشت قرن‌ها
حکم این بودش: سکوتت ابتدا!
ساکت و مست و خرامان می‌جهید
آن حکایتها به گوش جان خرید
گرچه در فهم آمد و ایجاد و خیز
آن حقایق مستتر رو کرد و نیز
در عدم راه حقش خلوت بیافت
در وصال عشق او دیگر نتافت
شعله‌ای شد خرمن آدم درید
هرچه مغز و پغز را دیگر ندید
رفت و دید آن شعله‌های سینه‌سوز
هرچه آتش دید بر جان کرد دوز
صحبتی شد رقص و حالی جاودان
از ازل یادش همه در لامکان
رفت در خلق عوالم‌های دور
چون گذشته سینه‌چاک و در عبور
مُشک را حالی خوش آمد زین کلام
هان که وقت خامشی، عیش مدام
