بر آمَدگان آییم
بر نامَدگان آییم
هر لحظه جهان آییم
با عشق و نهان آییم
بر همرهی روحان
تا دوست، به جان آییم
لیک عاشق این کار و
چون بادْشهان آییم
هر بار به سر گویی
تیری ز کمان آییم
بر صوت سواریم و
پیمانه‌کشان آییم
هر کار که فرماید
ما روح‌وشان آییم
دستور که فرماید،
بیرون، به مکان آییم
از عشق نمی‌دانی؟
بر گفتنِ آن آییم
ای مُشک مگر دانی
بر بسته‌دهان آییم!
شیخ آمد؛ زاهد آمد؛
عشقی پدیدار نیامد.
بنا به عادت، خداخواهی‌شان آمد.
هیچ درکی از خداشان نیامد.
خدا بر عادت آشکار نشود.
بر هر چه غیر عادت عیان شود.
خدا بر خلاقیّتت آشکار شود.
در مردگی و روزمرگیت: نهان شود.
عشق خدا در جان می‌شکفد؛
از جان به بیرون می‌تَرَوَد.
به جان گیر؛ به جان ده.
اینچنین عاشقانه بزی.
گر چنین کردی،
خدا خواهد آمد.
مشک
موسیقی insan insan
بی‌جامگان عالم خوش‌جامگان روح‌اند
دائم به رقص و آواز، از نافذان روح‌اند
درهم‌تنیده‌گان‌اند، در بازی و تماشا
ره‌بُردگان به ماه‌اند نی واعظان روح‌اند
فلک در بیداد
جان عاشق فارغ ز بیداد
جان عاشق فارغ ز داد!
جان عاشق فارغ ز هر زمینی‌فریاد
جان عاشق به رقص در باد
جان عاشق ورای داد و بیداد
جان عاشق بر کلمه اِستاد
جان عاشق بر بادی سوار
از آن باد: عظمتی برقرار
از آن: جمله عالم بر مدار
عالم و عالمیان در گذار
نبود کسی را راه فرار
همه بینند روزی: آن بهار
وه چه زیباست آن انتظار
موسیقی GARABALA - Ari Ari, Ghapama
